Rozdział 23

02.09.2013, 11:00 Dortmund

-Cześć Piszczuniu
-Hej. Więc dlaczego uczyniłaś mi tego zaszczytu i zechciałaś się spotkać?- zapytał Łukasz, który na dzień dobry potrafił mnie rozśmieszyć.
-Słyszałam, że wracasz do treningów Borusii.
-Ewa Ci powiedziała? Treningi to za duzo powiedziane. Będę robić małe ćwiczenia tak, żeby szybciej dojść do siebie.
-Łukasz ja wszystko rozumiem ale a propo Ewy.
-Tak wiem. Domyślam się. Nie odzywamy się do siebie.
-Piszczek, wiesz trochę za dobrze Cię znam i wiem, że nie robisz nikomu na złość, ale pogadaj z nią.
-Myślisz, że nie próbuję? Wczoraj jak się obraziła, chciałem poczekać do rana aż się uspokoi i na spokojnie porozmawiać to jak się obudziłem już jej nie było.
-Chyba wiem o co chodzi- postanowiłam pomóc Łukaszowi -Ona sie czuje  ostatnio niepotrzebna Piszczek.
-Słucham? Jak mogła tak pomyśleć? Przecież Zosik...
-Piszczek, idź do niej.
-Jasne....Zosia?  Dziękuję.

Mam nadzieję, że sie pogodzą.
Od razu skierowałam się w stronę szpitala. Dzis już na pewno będą wyniki. Gdy dotarłam pod gabinet lekarski miałam to szczęście, że dokor Krieger kończył obchód i zmierzał w stronę gabinetu.
-Panie doktorze, wiadomo już coś?- zapytałam.
-Tak, już wszystko jasne, proszę wejść- nie wiem czy mi się zdaje czy tak naprawdę jest ale lekarz nie wyglądał na zbyt radosnego.
-Wiec co z mamą?
-Pani Zosiu, mama jest w ciężkiej sytuacji.
-Co to oznacza?
-Jak Pani doskonale wie, mama nie choruje tylko na zanik pamieci ale również ma chore nerki i cierpi na Alzhaimera.
-Tak, wiem.

-Jakby to pani powiedzieć.Ten zanik pamięci nie minie samoistnie, zbyt poważny jest jej stan. Możnaby wprowadzić jakieś leki ale niestety tabletki na zaniki pamięci nie współpracują dobrze z nerkami więc nie jestem w stanie czegokolwiek zapisać.
-Tak, rozumiem ale panie doktorze nic nie da rady zrobić? Kompletnie nic?
-Przykro mi, nie jestem w stanie już nic zrobić w tym przypadku, ale to nie jest tak, ze nie da rady nic zrobić. Wyjście jest zawsze.
W tym momencie ujrzałam takie małe światełko w tunelu. Jednakże postanowiłam posłuchać do końca doktora, gdyż nie wiem czego do końca się spodziewać
-Panie doktorze, jestem w stanie zrobić wszystko, naprawdę.
-No więc w Szwajcarii jest taka klinika, tylko tam mają specjalistyczny sprzęt. Tylko jest jeden problem...Mianowicie specjalistyczny zabieg kosztuje dużo pieniędzy. I nie mówimy tutaj  o kilku tysiącach tylko kilkudziesięciu.
-Aż tyle?- zdziwiłam się.
-Niestety. Pani Zosiu, musiałem to powiedzieć. Wiem, że dalem nadzieję a teraz jeśli nie posiada sie takiej sumy to będzie się człowiek obwiniać, ze nie uzyskał tych pieniedzy, ale to mój obowiązek. Musiałem pani podać wszystkie dostępne możliwości.
-Nie, dziekuję, że mi Pani zechciał powiedzieć ale musze mieć kilka dni, aby to wszystko przemyśleć.
-To oczywiste. Tutaj zapiszę na kartce stronę internetową tej kliniki. Tam wszystkiego się Pani dowie ze szczegółami.

02.09.2013r, dom, 13;00

Miałam zamiar sprawdzić stronę, którą podał mi dr. Krieger. Moje oczy wyszły z orbit gdy zobaczyłam cenę zabiegu, która wynosiła 40.000 euro. Nie mam takich pieniędzy i najgorsze jest to, że nie mam pojęcia skąd je wziąć. Tata na pewno nie skombinuje takich pieniędzy, bo w tym jego warsztacie samochodowym kokosów nie zarabia.
Czasami wydaje mi się, że mój tato ma wrodzony zmysł telepatyczny bo gdy zawsze cos się złego dzieje to doskonale o tym wie.
-Halo? - usłyszałam w słuchawce
-Cześć tatku. Co tam?
-Tutaj wszystko w porządku, czekam aż mnie odwiedzisz.
-Nie wiem kiedy przyjadę, widzisz tutaj jest nie za wesoło.
Nie chciałam denerwować taty złymi wiadomościami ale komuś musiałam sie wyżalić. A tata mimo iż, rozstał się dawno z mamą  przejmował sie jej losem.
Wszystko rzecz jasna opowiedziałam mu co z mamą i jak wygląda stan jej  zdrowia.
-Zosiu, jestem w stanie dać ok 2000 więcej no nawet choćbym chciał nie dam rady. Popytam jeszcze moze ktoś zechce pożyczyć.
-Dziekuję tato, jesteś wielki. To zawsze coś. Będę kończyć, musze zbierać sie do pracy.
-Trzymaj sie córeczko.
-----------------------------------------------
Cześć miśki  :**
Przepraszam, ze dopiero dodaję ale miałam problemy u siebie o :(
No ale cóż....
Teraz postaram sie regularnie dodawać :)
Pozdrawiam :*
Julita
Tak było też tym razem.