Rozdział 57+ EPILOG

06.01.2014r., dom, 13:00

Przygotowywanie obiadu przerwał nagle telefon.

-Tak słucham?- zapytałam.

-Pani Zofia Roztocka?

-Przy telefonie.

-Uprzejmie zawiadamiam, że została Pani wybrana do finału programu.

-Słucham?

-Proszę zgłosić się na przesłuchanie dnia ósmego stycznia w studiu nagraniowym Musician.

Odłożyłam słuchawkę nie wierząc nadal w to co usłyszałam. To miała być tylko zabawa a tutaj nagle finał. Nie, to niemożliwe. Wykonałam telefon do Ewy, by wyjawić Jej wszystko.

-Ewka?

-No co tam?

-Bo ja się dostałam.

-Gdzie?

-No do tego programu, do finału.

-No co Ty? Żartujesz?

-Nie, przed chwilą jakaś babka do mnie zadzwoniła, dostałam się!

-To wspaniale, Zosia!

-Sama nie wiem. Chyba tam nie pójdę, nie nadaję się.

-Zośka tak daleko zaszłaś. Nie rezygnuj, zrób to dla mnie.

-Zastanowię się, mam jeszcze kilka dni czasu.

-Daj znać, przepraszam Cię, muszę iść ara mnie woła.

-Pozdrów Ją ode mnie.

***

Sprzątałam w domu, choć taki naprawdę byłam hen daleko. Z rozmyślań wyrwał mnie Reusm który wparował do kuchni jak zwykle z hukiem.

-Jaki jestem głodny!

-Żadna nowość.

-Co robisz?- zapytał.

-Wiesz powinnam Cię zabić

-Dobra, przepraszam nie wiedziałem, że te spodnie farbują. Twoja bluzka była biała ale niebieska też jest ładna.

-Wrzuciłeś jeansy z moja białą bluzką do pralki?

-To nie oto się gniewasz?- zapytał zdezorientowany Reu's.

-Ty debilu! To była moja najlepsza bluzka!

-Oj kupisz sobie nową.

-Zabiję Cię kiedyś, obiecuję- wycedziłam przez zęby.

-No więc o co teraz chodzi?

-Dostałam dziś telefon. Dzwonili z tego konkursu, dostałam się do finału- rzekłam.

-Zosia!- krzyknął Marco.

-Postaw mnie na ziemi! W tej chwili!- krzyczałam wirując w powietrzu.

-Wiedziałem, że się dostaniesz.

-Blondi ja nie wiem czy tam pójdę. Przecież znów się zestresuję.

-Nawet nie chcę tego słuchać.

-Powinieneś dbać abym miała jak najmniej stresów a nie....niedobrzelcu

-To potem teraz mam zamiar coś zjeść.

-To sobie zrób- prychnęłam.

-Nie ma tak dobrze. Pomożesz mi.

***

Godzina 23.30 pora nocna spania. Roztocka nie może spać, to w tą to w tamtą. Nic nie idzie.

-Co się tak wiercisz?- zamruczał przez sen Marco.

-Spać nie mogę.

-Baranki policz.

-Jak Ci zaraz baranka zasadzę to znajdziesz się na podłodze. Przynieś mi wody.

-Zosia, zlituj się

-I przynieś od razu ogórki.!

Reus zszedł na dół spełnić moje polecenie. Wpierniczyłam cały słoik ogórków po czym położyłam się spać.

-Marco.....Marco, obudź się.

Blondyn ani drgnął więc krzyknęłam.

-Reus rodzę!

-Gdzie? Co? Jedziemy do szpitala- wyparował z łóżka Reus.

-Taki żarcik- stwierdziłam

-Chyba Cię uduszę

-Blondi muszę zjeść lody, bo nie zasnę.

-Wiesz, która jest godzina? Skąd ja Ci teraz lody wezmę.

-Nie to nie, idę sama...

-Poczekaj!- wziął kluczyki po czym ubraliśmy kurtki i skierowaliśmy się do samochodu.

-O matko!- krzyknęłam już w środku

-Co znowu?

-Jestem w piżamie

-Dobra. Ja wyjdę tylko powiedz jakie chcesz

-A więc tak waniliowe, najwięcej czekoladowych, wiśniowe, smerfowe i z bakaliami.

-To może- z każdego rodzaju wezmę- prychnął blondyn.

-Ciesz się, że to nie Ty rodzisz!

Po około dwudziestu minutach Reus przyszedł ze zdobyczą.

-Na Grenlandii byłeś po te lody?

-Jeszcze źle?!

-Dawaj a nie smęcisz.

-Boże! Nigdy więcej dzieci. Na następny poród wyjeżdżam na Jamajkę- mruknął do siebie Reus.

Zanim dojechaliśmy na miejsce to pół lodów już nie było. Nagle zachciało mi się tak spać, że myślałam iż nie wyrobię.

-Chyba zaraz zasnę- stwierdziłam gdy staliśmy na światłach.

-Co ja mam powiedzieć. Jutro o ósmej mam trening.

-Tylko mnie nie budź- stwierdziłam

-Czy ja kiedykolwiek Cię obudziłem?

-Tak, niejednokrotnie.

-Ciekawe kiedy.

-Na przykład wtedy gdy brałeś prysznic i pokazywałeś swoje zdolności wokalne. Z samego rana to był jakiś horror.

-Nie przesadzaj nie było tak źle.

-Było tragicznie.

***

08.01.2014r., przesłuchanie.

Chyba mam pierwsze symptomy stanu przed zawałowego. Przed chwilą byłam na przesłuchaniu młodych talentów. Nie wiedziałam jak to zrobiłam ale zaśpiewałam i wiecie co? Teraz razem z innymi czekam za wynikami. Takiego stresu to ja przed maturą nie miałam. Właściwie nie wiem dlaczego, przecież i tak tego nie wygram. Może to przez te ciążę tak się wszystkim przejmuję.

-Zofia Roztocka- krzyknął głos z oddali.

Otrzeźwiłam się na chwilę słysząc wszędzie gromkie brawa.

-Zofia Roztocka. Może Pani podejść bliżej?- zapytała kobieta.

Nie wiedząc co się ze mną dzieje stanęłam na wprost kobiety.

-Gratulacje, wygrywa Pani nasz konkurs. W nagrodę 50.000 złotych oraz dwudziestominutowy udział w programie Dzień Dobry Bardzo co poranek. Stałam jak wryta trzymając czek z wygraną. Fotoreporter natomiast robił zdjęcia. Nie ma co na pewno korzystnie na nich wyszłam. Gdy towarzystwo rozpłoszyło się trochę wyszłam na powietrze. Od razu rozdzwonił się mój telefon z gratulacjami. Gdy zakończyłam konwersację ujrzałam przede mną Marco.

-Nie wierzę- położyłam głowę na Jego obojczyku.

-Widzisz? A mówiłem, ze wygrasz.

-Nie wierzę- powtórzyłam chyba jeszcze sto razy te słowa dzisiaj.

09.01.2014r., salon.

Marco pakował się na mecz, który odbyć się miał w Berlinie. Najwidoczniej nie cieszył się na ten wyjazd. Był małomówny i wszystko robił od niechcenia.

-Reus, co jest?

-Nic, po prostu tresuję się przed meczem- skłamał lecz wiedziałam kiedy to robi.

- A tak na prawdę?- zapytałam gdy rozbrzmiał się mój telefon. Odebrałam. Kolejna propozycja w TV show.

-Widzisz teraz tak już będzie.- stwierdził Marco nadal pakując walizkę.

-Jak?

-Zabiorą mi Ciebie.

-Marco co Ty wygadujesz? Chodź tutaj- odwróciłam Go przodem trzymając za dłonie.

-Zaczną się jakieś koncerty, nie będziemy się w ogóle widywać.

-Skąd Ci to przyszło do głowy? Owszem, ośmieliłam się ale nie na tyle, żeby koncertować. Robię to dla własnej przyjemności. Propozycję w TV przyjęłam ale to tylko dwie godziny w ciągu dnia. Nie będę musiała już sprzątać na stadionie.

-Czyli nie wybierasz się nigdzie?

-Bez Ciebie nie idę.

*5 miesięcy później*

Odpoczywam w domu po wyczerpującym porodzie, który trwał dwie godziny. Susan i Brian są już na wiecie, zadowoleni śpią wygodnie w łóżeczkach. Tak się cieszę, że ich mam. Marco nie może nacieszyć się bliźniakami. Każdą wolną chwilę spędzamy razem, za miesiąc mam zaplanowany termin ślubu. A dziecko Caro po odbiorze wyników okazało się nie być dzieckiem Marco.

*

*

*

Czy to koniec historii Marco i Zosi? Nie, to dopiero początek ich drogi. Mimo wszystkich trudności z jakimi musieli się zmierzyć będą razem. Na dobre i na złe.

KONIEC

**************************************

Dziękuje, dziękuję , dziękuję! Moim wszystkim Kochanym czytelnikom za czytanie tego bloga!

Jest maksymalnie ciężko mi kończyc tego bloga ale cóz. Chyba już nadeszła najwyższa pora. 

Trzymajcie się:* Jeszcze raz dziękuję za wszystko :)