Rozdział 56

31.12.2013r., dom, 17:00

Święta minęły wesoło i spokojnie. Miło jest mieć to uczucie, że ma się rodzinę. Można na każdego liczyć bez wyjątku, niezależnie od tego jaki jesteś i co zrobiłeś. Rozpoczęły się przygotowywania do Sylwestra, wcale nie miałam ochoty iść. Reus nie dawał za wygraną. Właśnie, Reus.

-Marco! Panienko już trzydzieści minut tam siedzisz, ile można układać głupią grzywkę.

-Tylko nie głupią- wyłonił się blondyn.

-Ronaldo może od Ciebie brać lekcje.

-Urodź już bo dłużej tego nie wytrzymam.

-Jeszcze chwila a sam będziesz się zabawiał na tej imprezie.

-Przecież żartuję!

Miałam uszykowaną kreację już dawno temu ale zresztą tak czy siak wyglądam jak ciężarówka. Wściekła wparowałam do salonu gdzie Reus grał w Fifę.

-Nigdzie nie idę- usiadłam na kanapie.

-Co się znowu stało?- Marco wywrócił oczami na co ja zaczęłam rzewnie płakać.

-Nie dotykaj mnie! Jestem gruba, w nic się już nie mieszczę. W tym badziewiu wyglądam jakbym się taśmą owinęła.

-Jesteś w ciąży a nie gruba.

-Co nie zmienia faktu, że nie mam w czym iść

-Zosia...

-Idź sobie sam, znajdź kogoś do tańca- pomaszerowałam na górę położyć się do łóżka.

**OCZAMI MARCO**

Nie dało rady Jej uspokoić. Tak jakby nie miała w sobie wyłącznika. Postanowiłem zadzwonić do Ewy, bo sam nie dam rady.

-Ewcia, pomocy. Wiem, że jest sylwester. Nie chcę psuć zabawy ale potrzebuję pomocy. Przyjedziesz?

-Jasne, Łukasza i tak jeszcze nie ma. Zaraz będę.

W ciągu piętnastu minut Piszczkowa dotarła. W międzyczasie nie byłem u Zosi, żeby Jej dodatkowo nie denerwować.

-Gdzie Ona jest?- zapytała brunetka wiedząc już o co chodzi.

-Na górze.

Docierając na miejsce zobaczyliśmy z Ewą zrozpaczoną dziewczynę użalającą się nad swoją garderobą.

-Zosik co jest?- zapytała Ewa

-Jestem do niczego- łkała blondynka

-Pożyczę Ci moją sukienkę, chcesz?- zagadnęła żona Łukasza -Mam jedną zieloną jak byłam z Sarą w ciąży.

-Nigdzie nie idę.

-Zosik przestań, Marco będzie przykro, że nie chcesz z Nim iść.

-Niech sam idzie.

-Zostawisz Go w tłumie napalonych fanek?

-Może znajdzie bardziej zrównoważoną ode mnie-rozpłakała się po raz czwarty chyba dziś.

-Ja jadę po suknię a Ty weź się w garść, ok?

***

31.12.2013r., dom, 19:00

-Mogę na chwilę?- zapytał blondyn opierając się o framugę drzwi z kubkiem herbaty w dłoniach.

Pokiwałam potakująco głową.

-Nie musimy tam iść, skoro nie chcesz.

-Cieszyłeś się przecież, że pójdziesz.

-Jak mam iść sam to nigdzie się nie wybieram.

-Ale...

-Ćśś- uciszył mnie namiętnym pocałunkiem podczas którego zawsze miałam motyle w brzuchu. -Przynieś mi kosmetyczkę, proszę. Nie będziemy się kisić w sylwestra tutaj.

Zdziwiony Reus popatrzył na mnie jak na wariatkę.

-Kochanie, idź po tą kosmetyczkę, bo mam tak nieustabilizowane hormony, że jeszcze dziesięć razy mogę zmienić zdanie.

Gdy Ewa dotarła byłam już w pełni gotowości. Sukienka była prześliczna i nieco luźniejsza od mojego worka.

***

-Zatańczy Pani?-ledwo weszłam do pomieszczenia a już jakiś mężczyzna porwał mnie na parkiet i szczerze powiedziawszy to musiałam iść do wc. W ciąży z moim pęcherzem musiałam tam co chwila biegać. Ale mężczyzna tak mnie skołował, że przetańczyłam z Nim dwa kawałki.

Wychodząc z toalety ujrzałam opartego o drzwi znów tego faceta.

-Co Pan tu robi?

-Muszę o Ciebie dbać.

-To znaczy?

-Jesteś moim aniołem i jesteś w ciąży.Wychowamy to dziecko.

-O Boże jaki palant- szepnęłam i uciekłam szybko szukając Marco.

Popijał drinka rozmawiając z Mo przy barze.

-Marco ratuj!- stwierdziłam przerażona.

-Co się stało?

-Przepraszam mógłbyś nie dotykać mojego anioła?- nagle przed nami wyrósł znów ten palant.

-Słucham?!- mój narzeczony ze zdziwienia wstał.

-To co słyszałeś blondasie!- facet najwyraźniej był wzburzony i pijany.

-Marco, Marco uspokój się- starałam się odciągnąć mojego narzeczonego od tego obleśnego typa.

-Pan już chyba ma dosyć- stwierdził Mo wyprowadzając pod ramie mężczyznę.

-No widziałaś debila?

-Niestety, poszedł za mną do łazienki.

-Co?! Jaki zboczeniec! Ja Mu zaraz pokażę!

-Przestań! Zaraz wybije północ. Zatańczymy?

-Chodź, nie spuszczam Ciebie już z oka dziś.

31.12.2014r., 23:50, sylwester.

Marco dalej rozrzewniał się nad tym, że facet ciągle się na mnie gapi.

-Reus ale weź tą rękę- stwierdziłam

-Co?

-No trzymasz rękę na moim tyłku.

-Muszę zaznaczyć swoje terytorium, chyba nie?- oznajmił wpatrując się wciąż w mężczyznę.

-Rany! Czy chociaż przez chwilę możesz przestać o tym myśleć! Zachowujesz się jak dziecko.

-Dobra, przepraszam.

-Dziesięć, dziewięć, osiem- usłyszeliśmy w oddali.

-Chodź na zewnątrz, zaczyna się - stwierdziłam nadal obrażona.

Wyszliśmy przed budynek aby powitać nowy rok. Gdy zegar wybił minutę przed północą zatonęłam z blondynem w namiętnym pocałunku. Rozkoszowaliśmy się tą chwilą aż wystrzeliły petardy.

-Szczęśliwego Nowego Roku- szepnęliśmy do siebie przyglądając się kolorowym fajerwerkom, które przybierały różnorakie barwy.

Staliśmy tak jeszcze chwilę i gdy zrobiło się naprawdę zimno zmierzyliśmy do środka.

-Toast w Nowym Roku!- krzyknął rozradowany Leitner roznosząc kieliszki.

Oczywiście wzięłam sok z racji mojego stanu. W sumie cieszyłam się, że nie mogę pić. Widząc w jakim stanie są pozostali stwierdzam, że jutro będzie niezły zgon.

04.11.2013r., przychodnia, 11:00

Dziś był dzień w którym miałam dowiedzieć się czy noszę chłopca czy dziewczynkę. Od samego rana wszyscy obsypują mnie sms-ami. Marco ma dziś trening a potem badania na ojcostwo dziecka Caro więc pewnie się nie zjawi. No trudno, przecież to nie koniec świata. Oczywiście przybyłam za wcześnie na poczekalnię i umierałam z nudów.

-Marco a co Ty tu robisz?- zapytałam dostrzegając sylwetkę blondyna.

-Przyszedłem na USG.

-Przecież po badaniach masz od razu trening, spóźnisz się.

-Pani Zofia Roztocka?- zapytała lekarka.

-Wchodzimy- oznajmił Marco.

-Proszę się położyć i odsłonić brzuch- nakazał medyczka.

Posłusznie zrobiłam to o co prosiła trzymając Reus'a za rękę. Patrzeliśmy z wyczekiwaniem na kobietę, która w pewnym momencie zdjęła okulary by bliżej przyjrzeć się płodowi.

-Coś nie tak?- zapytałam

-Wszystko w porządku, proszę się nie martwić.

-To chłopiec czy dziewczynka?- niecierpliwił się Marco.

-Jakby to powiedzieć..to i to.

Nic nie rozumiejąc spojrzałam na blondyna.

-Będą mieć państwo bliźniaki, chłopca i dziewczynkę.

Marco zaniemówił z wrażenia, ja się natomiast popłakałam.

-Chcecie usłyszeć jak serduszka biją?

Skinęliśmy głową potakująco gdy po chwili usłyszeliśmy bicie dwóch małych serc. Dostałam buziaka w czoło po czym Marco powiedział:

-Możemy dostać zdjęcie?

-Oczywiście, zaraz drukuję.

***

Wieczorem w ciszy przy kominku siedzieliśmy wpatrując ię w zdjęcie jak w ósmy cud.

-Wiedziałam, że jestem za gruba jak na jedno dziecko.

-Zosia, a nie powinnaś jeść więcej? Skoro masz dwa niemowlaki?

-Nie głuptasie. Chcesz żebym wyglądała jak ciężarówka?

-Wiesz, cieszę się bardzo, że Was mam.

Złapałam się nagle za brzuch pochylając się do przodu.

-Zosia? Co Ci jest?

-Daj rękę.

Położyłam dłoń blondyna na swoim brzuchu.

-Kopie. To mój mały chłopiec. Będzie piłkarzem zobaczysz.

********

Przedostatni już :c

Za niedługo epilog i niestety koniec :c

AAle zaparszam serdecznie na drugiego bloga.

http://kochac-nie-znaczy-miec.blogspot.com/