Rozdział 17

27.08.2013r, SIP, 13:00

-Mógłbyś trochę uważać!- krzyknął Reus
-Marco o co Ci chodzi?!
-O nic- prychnął Marco
-Masz coś do mnie? To mi to powiedz!- teraz również krzyczał Mo
-Odwal się- powiedział Reus
-Chłopcy spokój!- zarządził Klopp -Koniec na dzisiaj, jazda do szatni.
Przypatrywałam się jak piłkarze schodzą z boiska. Na dobrą sprawę skończyłam pracę więc postanowiłam iść już do domu.
W zasadzie nie miałam na dziś żądnych planów toteż zadzwoniłam do Sim.
-Hej Simone, co robisz?
-Tak właściwie to się nudzę.
-No to wbijaj do mnie, skończyłam pracę.
-No nareszcie kochanieńka, myślałam że umrę z nudów.
Simone dwa razy nie trzeba było mówić, że jest okazja do świętowania. Po dziesięciu minutach rozradowana wpadła do mojego domu, w ręku z butelką wina i moimi ulubionymi czekoladkami.
-Moja uzdolniona studentko gratulacje- zostałam wyściskana przez Sim.
Siedziałyśmy tak do rana i rozmawiałyśmy o wszystkim. Oczywiście nie upiłam się tak bardzo wiedząc, że mam iść na imprezę do Mo. Udawałam przed Sim, ze podnoszę kieliszek do góry. Na szczęście Sim to nie Piszczek- dało się ją oszukać. Padnięta padła na łóżko.

28.08.2013r, przygotowania na imprezę do Mo, 18:00

-Ty to masz życie...- stwierdziła Sim- Ale powiedz jak Ty to zrobiłaś, ze nie masz kaca? Ja umieram.....wody!
-Ma się ten wrodzony talent- zaśmiałam się.
-Dobra, zbieram się do domu Zosik, cześć.
-No hej pijaku.

Ubrana i uczesana i jako tako wyglądająca ruszyłam w kierunku Leitnera. Nie chciało mi się zbytnio iść tam, no ale przecież obiecałam. Weszłam i zauważyłam w oddali Ewę. Odetchnęłam z ulgą, że chociaż Piszczkowie będą- ludzie z którymi nie sposób się nudzić.
-O przyszłaś- usłyszałam za plecami głos Moritza
-A miałam wybór?
-No nie, poczekałbym jeszcze dziesięć minut i w razie braku twojej obecności pojechałbym po Ciebie osobiście.
-No widzisz, nie musisz się nigdzie fatygować.
Moritz parsknął śmiechem, czym również ja mu odpowiedziałam. W tym samym momencie drzwi się otworzyły i i wszedł Marco a za nim jakaś długonoga blondynka usilnie trzymająca się Go pod ramię tak jakby nie umiała chodzić na tych szczudłach.

Mina całkowicie mi zrzedła tym bardziej poczułam jak ta Barbie mierzy każdego wzrokiem i wydawało mi się, że jej oczy jakoś na mnie stanowczo za długo patrzą.
Poszłam w stronę Piszczków, bo atmosfera się napięta zrobiła.
Towarzystwo zadziwiająco szybko było w stanie upojenia alkoholowego. Borussen zdecydowanie co do jednego miało za słabą głowę. A Piszczek to mógłby bezapelacyjnie zostać ich kapitanem. Jakże dziwacznie wyglądał w tej sytuacji:
Razem z Lewym udawali tygryska i prosiaczka, którzy poszukiwali Błaszczykowskiego twierdząc, że zgubili gdzieś Kubusia Puchatka.
Połowa spała już pod stołami więc powzięłam decyzję aby pójść do domu. Obróciłam się i oczywiście wpadłam na kogoś. Zresztą nie byłabym sobą gdybym tego nie zrobiła.
Była to nowa zdobycz Reusa.
-Przepraszam- rzekłam
-Uważaj Rose ona lubi często wpadać na kogoś- stwierdził zalany Marco
Puściłam tą uwagę mimo uszu.
-To Ty jesteś Zosia?- zapytała dziewczyna
-Tak, to ja.
-Ach to więc Ty latasz z tym mopem po stadionie. Wiesz ja bym tak nie mogła. Moje biedne paznokcie. Musiałabym pracować non stop w rękawiczkach. Wyobrażasz to sobie jak zniszczyłabym sobie ręce? No ale skoro takie twoje hobby to nie wnikam- stwierdziła Rose.

Co za wredna małpa! Co ona sobie wyobraża, ze robię to dla przyjemności?
A Marco stoi obok i nic nie mówi. Dobrze wiedział dlaczego tam pracuję, nawet nie kazał jej się zamknąć. Już chciałam iść do domu ale byłam taka wściekła, że odszczekałam jej:

-Po pierwsze nie latam z mopem tylko z miotłą więc nie wiem po co miałyby Ci być potrzebne rękawiczki, po drugie nie mam w życiu tak dobrze, że mam super długie nogi, zrobię maślane oczy i już mam wszystko w zasięgu ręki- mówiąc to spojrzałam na Reusa- Żegnam państwa.
***************************************************
Moje kochane:****
Dodałam ten rozdział po wielkim opóźnieniu!
Przede wszystkim dziękuję za miłe słowa:)
Zwłaszcza: Kalinie, Zuzie, Luśce, Tosi, Luizie, Piszczu26, no i  Sylwii:**
Każdemu z osobna chciałabym podziękować ale  nie dam rady:)
Przekroczyliśmy już 6 tysiączków! Totalny obłęd jak dla mnie:)
Cieszę się, że ktoś to w ogóle czyta i się dziwię, przecież to totalne dno!
No a co do rozdziału zaczyna się coś dziać miedzy Marco a Zośką:**
Pozdrawiam:)
Miłego weekendu;)
Jestem Miszczem Painta!!!!!
I nawet buziaczek na końcu wyszedł:)