Rozdział 18

29.08.2013r, impreza u Mo, 2:10

Poszłam w kierunku wyjścia, ale zahaczyłam jeszcze o łazienkę. Wychodząc z niej drogę zatarasował mi Marco.
-Przepraszam- rzekłam chcąc wyminąć Reusa, lecz położył dłoń na ścianie uniemożliwiająć mi to.
-Przepraszam! Chcę wyjść!- powtórzyłam
-Nie przyszłaś z Karolem? A może czai się gdzieś co?
-Wypuść mnie Reus.
-Nie możesz mi odpowiedzieć na jedno proste pytanie. Może towarzystwo Ci nie odpowiada co? Jakoś z Leitnerem sobie rozmawiasz bez problemu.
-Nie pieprz głupot Marco.
Ruszyłam przed siebie, lecz blondyn złapał mnie za nadgarstek:
-Przestań rozumiesz? Po co tu za mną przylazłeś. Ostatnio powiedziałeś, że nie istnieję dla Ciebie i, że bardzo się cieszysz więc z łaski swojej daj mi spokój- wyrwałam się Reusowi trzaskając za sobą drzwiami.

***

29.08.2013r, sypialnia, 11:00

Bezsenne noce to chyba  moja specjalność. Łzy ciekną mi ciurkiem o czymkolwiek bym nie pomyślała. Mam wszystkiego dość. Trzymając telefon w dłoniach wykasowałam bez zastanowienia numer Marco. Ubrałam się szybko i poszłam z niechęcią do pracy. Na stadionie siedziała Ewa z Sarą. Przyszły poobserwować Łukasza, który po dość długim czasie powrócił do lekkich treningów.
-Zosia, coś blado wyglądasz- stwierdziła Piszczkowa
-Nic mi nie będzie. Po prostu nie wyspałam się już drugi dzień z rzędu.
-To na pewno o to chodzi?- zapytała brunetka
-Tak. Tylko i wyłącznie- skłamałam -przepraszam Ewcia ale muszę już iść
-Tak jasne, nie zatrzymuję.
Szłam w kietunku mojego sektora i nie zauwazyłam Marco na boisku więc odetchnęłam z ulgą. Pewnie jest tak skacowany, że nie dał rady dziś przyjść. Zresztą patrząc na resztę chłopaków też przydałoby im się wolne.

29.08.2013r, dom, 16:00

Dziś jakoś szczególnie długo zostałam w pracy. Opornie mi szło. Powracając do domu wstąpiłam po bułki, bo myślałam, że umrę z głodu. Jak odkluczyłam drzwi od razu położyłam się na łóżku. Myślałam, ze nogi mi odpadną. Po dziesieciominutowym leżeniu powziełam myśl aby sporządzić sobie śniadanie. Moja mama wyjątkowo dziś dobrze sie czuła więc zarządziłam dziś, że przygotuje coś do jedzenia i pooglądamy jakiś ciekawy film jak za starych dobrych czasów.
Gdy akcja powoli się rozkręcała usłyszałam dzwonek do drzwi.
-No akurat teraz?- zapytałam
-Idź otwórz, pewnie znów listonosz- stwierdziła moja rodzicielka
-Tak, słu....- urwałam gdy zobaczyłam Marco, który wyglądał na naprawdę mocno skacowanego i ledwie trzymał się ściany.
-Co chcesz?!
-Wpuścisz mnie?- zapytał
-Marco, myślę, że wszystko juz sobie wyjaśniliśmy 
-Zosik, proszę.
Zrobiło mi się zwyczajnie żal blondyna, ledwo stał na nogach więc wpuściłam Go do środka.
-Coś widzę kaca nie wyleczyłeś- powiedziałam zmieniając temat.
-To nie kac, złapałem gdzieś grypę żołądkową ale nieważne Zosik muszę Ci coś powiedzieć.
-No to słucham, mów.
-Nie chciałem wtedy, żeby tak wyszło.
-Daj spokój powiedziałeś co myslałeś.
-Wcale nie. Zosia, ja wiem, że jesteś z Karolem i okey nie cierpię Go ale szanuję Twój wybór ale gdyby coś nie tak pamietaj, że jestem obok ok? Tylko o to proszę. Mogę czekać w nieskończoność.
-Marco...Ja, ja.
-Nie musisz nic mówić, rozumiem.
-Poczekaj. Ja skłamałam. Nie jestem z Karolem.
-Co? Dlaczego?
-Bałam się, że się w Tobie zakocham a kolejnego zawodu miłosnego bym nie przeżyła.

-Zosik....- zaczął Marco lecz zrobił się blady jak ściana i osunął sie na podłogę.
-Marco! Obudź się! Słyszysz?!- dotknęłam czoła Reusa, było gorące.
-Cholera, masz gorączkę- rzekłam do wciąż nieprzytomnego Marco. Sprawdziłam czy oddycha ale na szczęście puls był w porządku. Dorwałam się szybko do telefonu by zadzwonić po karetkę.
-Dzień dobry.....Potrzebna karetka na Widerstrasse 13, stracił przytomnośc....tak, oddycha.....Dobrze, poczekam.
Próbowałam cucić Marco ale on nadal leżał nieprzytomny.
***********************************************************
Heeeejos:)
Wiem, wiem zlinczujecie mnie, że tak późno aLe przepraszam nie mam na nic czasu:)
Haha<33
Usunęłam Rose z obsady haha bo zostałaby zgładzona przez Was:)
Pozdrawiam:)
Julita