Rozdzial 43.

26.10.2013r, szpital, 11:10

Obolała obudziłam się w szpitalu, podłączona pod kroplówkę nie mogłam ruszyć żadną częścią swojego ciała. W pierwszym momencie nie miałam pojęcia gdzie ja jestem. Wszędzie było biało, głośno i pachniało tym zapachem, którego tak nienawidzę.
-Obudziła się Pani- stwierdziła kobieta w białym fartuchu
-Co się stało?- zapytałam
-Był wypadek. Zawiadomić kogoś?
-Simone i Ewę Piszczek.
Nie pamiętałam nic z ostatnich wydarzeń, wiedziałam tylko że bardzo chce mi się spać. Moje powieki były bardzo ciężkie a ja nie zamierzałam z nimi walczyć. Oddałam się Morfeuszowi w opiekę.

26.10.2013r, 12:30

Gdy otworzyłam ponownie oczy ujrzałam to samo zjawisko co za pierwszym razem z małym jednym wyjątkiem. Simone wraz z Ewą były już przy mnie.
-Zosia, jak się czujesz?- zapytała jedna

-Wiesz jak się martwiłam?
-Nic mi nie jest.Chyba- dodałam patrząc na siebie.
-Jak to się stało?- dopytywała się Ewa
-Nic nie pamiętam. Byłam u Reusa no i....
-No i pokłóciliście się tak?
-Nie, to nie tak.
-A jak?- spokoju nie dawała Sim.
-Simmy przestań- Ewa postanowiła opanować sytuację -On wie o wypadku?
Spojrzałam na Piszczkową jakby co najmniej odkryła jakąś rzecz za którą otrzyma nagrodę Nobla.
-Nie- odparłam- I się nie dowie, jasne?
-Ale Zośka- wtrąciła się Sim
-Przestańcie. Nie potrzebuję litości. Nie chcę....- chciałam wyperswadować dziewczynom z głowy pomysł powiadomienia Reusa lecz zrobiło mi się duszno i ciemno przed oczami.

*Oczami Ewy*

-Zośka, Zośka. Obudź się. Sim leć po lekarza.
Doktor przybiegł w zadowalającym tempie przewożąc Zosie na inną salę. Nikt nie chciał nam powiedzieć co się dzieje. Po prostu rozmawiałyśmy i zemdlała.

***

Czekamy już pół godziny pod drzwiami. Bez żadnego odzewu. Nikt nie wchodzi. Oczekiwanie jest najgorsze. Czekasz, czekasz i tak naprawdę nie wiesz za czym. Po chwili lekarze zaczęli wychodzić z sali, podbiegłyśmy więc razem z Sim by dowiedzieć się co z Roztocką.
-Panie dr. Dlaczego Ona zemdlała? Wszystko w porządku?
-Spokojnie to normalne po wypadku. Organizm musi się zregenerować. Doznał szoku.
-Ale będzie z Nią dobrze?
-Tak, wszystko wróci do normy. Najgorsze mamy już za sobą, czeka ją rehabilitacja ale wróci do sprawności.
-Gdzie ona teraz jest?
-W pooperacyjnej.Teraz śpi. Proszę Jej nie zamęczać. Musi wypocząć.
-Oczywiście. Dziękuję panie doktorze.
-Myślisz o tym co ja?- zadałam pytanie Simone.
-Zadzwonić do Niego?
-Tak. Nie ma innej opcji. Nie wiem o co im poszło ale musi wiedzieć co z Zośką.

27.10.2013r, szpital, 9:00

-Co tu robisz?!- podniosłam głowę z wielkim trudem by oprzeć się na łokciach.
-Ostrożnie- stwierdził blondyn.
-Daj sobie spokój, po co tu przyszłeś się pytam. Jako ostatnia zdzira nie powinnam Cię obchodzić, prawda?
-Sim do mnie zadzwoniła. Powiedziała co się stało.
-Mówiłam Jej, ze ma trzymać buzię na kłódkę.
-Nie zamierzałaś mi powiedzieć?
-Ja Tobie? Oczywiście, że nie. Jesteś pieprzonym egoistycznym dupkiem, myślisz tylko o sobie. Uwierzyłeś Lewemu...Nie mnie. Do jasnej cholery, myślałeś o mnie jak o dziwce! I jeszcze miałam może do Ciebie zadzwonić?-"Halo Marco? Najgorsza szmata pod słońcem miała wypadek i leży w szpitalu. Jak chcesz to mnie odwiedź. Możesz kupić czekoladki.
-Zosia....
-Przestań Marco. Robisz z siebie ofiarę.....Nie patrz tak na mnie. Ten cały wypadek to nie Twoja wina. Nie poczuwaj się do odpowiedzialności, nie wiem po co Sim do Ciebie zadzwoniła. Nie potrzebuję sztucznej troski.
-Sztucznej troski?- powtórzył Reus. - Nie pomyślałaś, że się martwiłem? Niedawno byliśmy najszczęśliwszą parą pod słońcem!
-Właśnie...Niedawno. Przeszłość. Ty mi nie ufasz, w takim razie o wszystko nie ma sensu.
-Zrozum mnie gdyby Ewa albo Sim wywinęły Ci taki numer jak Robert...
-O nie....na pewno by czegoś takiego nie zrobiły, bo to straszne świństwo jest.
-Zośka wiem. Ale do niedawna też tak myślałem o lewym. Nigdy bym nie pomyślał, że coś takiego wywinie.
-Marco, staram się zrozumieć ale potrzebuję czasu. Nie wiem kim dla Cb jestem, nic już nie wiem.
***********************************************
Przepraszam , przepraszam!
Tragiczny ten rozdział wiem. Ale już nie mam siły Go poprawiać nawet.
Nienawidzę końca roku w szkole.
Gorszy kataklizm niż w środku roku!
Zapraszam na 2 bloga------->http://kochac-nie-znaczy-miec.blogspot.com/
Pozdrawiam
Julita ♥