Rozdział 8

09.08.2013r, Dom 15:00

Jestem z siebie dumna. Wpadłam na genialny plan. I teraz właśnie zamierzam Go zrealizować. W tym celu wybiorę numer do Simone.
-Sim? Hej. Masz jakieś plany na dzisiejszy wieczór?
-No chyba nie a co?
-To mam dla Ciebie niespodziankę. O 20:00 bądź w tej kawiarence na Begerstrasse.
Haa! Chciałabym zobaczyć tą Twoją minę Reus jak to ujrzysz!

10.08.2013r, sypialnia, 00:10

Telefon. Ughhh
Kto śmiał przerwać mi sen?
No tak, Simone.
-Będę Cię kochać do końca życia i jeszcze dłużej!- wrzeszczała do słuchawki Sim
-No nie mów, że niespodzianka się podobała.
-Podobała? Dziewczyno! Było cudownie. Przegadaliśmy całą noc i w ogóle nie wiem jak mam Ci dziękować.
-Nie musisz. Tylko pamiętaj kto jest Twoją najlepszą przyjaciółką.
-No oczywiście, ze Ty- Sim przesłała mi cmoka po czym poszłam spać. Jutro przecież muszę iść do pracy lecz o dziwo już nie mogłam się doczekać.

10.08.2013r, SIP, 14:30

Och, jak ja uwielbiam tych chłopaków. A  zwłaszcza jak zostawiają taki bałagan.
-Rany, po co komu facet, ciągle tylko sprzątaj, gotuj, pierz, rób obiadki a na koniec i tak Ci powie, ze zupa za słona.
-Mówiłaś coś?- zapytał męski głos za mną. Odwróciłam się i ujrzałam Reusa w samym ręczniku na środku szatni.
-A co powiedziałam to na głos?
Blondyn twierdząco pokiwał głową.
-Nieważne- stwierdziłam po czym miałam już stamtąd wyjść, bo już wszystko było posprzątane lecz gdy się skierowałam do wyjścia Marco złapał mnie za nadgarstek.
-Myślałem, że to Ty wczoraj przyjdziesz.
-A co niespodzianka się nie podobała? Sim mówiła:
Uwaga cytuję: "CAŁĄ NOC PRZEGADALIŚMY. BYŁO CUDOWNIE!"- z uczuciem zaczęłam mu relacjonować.
-Taa głównie to ona gadała. A ja musiałem słuchać jej opowieści o najnowszych trendach w modzie.
-No widzisz jak Ci się poszczęściło. Taka dziewczyna to skarb. Nie musisz dziękować.
-Bo wcale nie mam zamiaru. Wkręciłaś mnie i powinnaś za to zapłacić.
-Sorry, nie jestem przy kasie- stwierdziłam - i wybacz ale muszę już iść.
Reus jednak wyprzedził mój krok i zabarykadował mi drzwi swoim ciałem.
-I co teraz?- zapytał
-Teraz grzecznie mnie przepuścisz a ja sobie podreptam do domu.
Marco dalej stał w tych drzwiach jak zaczarowany więc rzekłam:
-Słuchaj kochasiu. Po pierwsze to weź się ubierz. Bo stoisz jak święty Turecki w samym ręczniku. A po drugie to spieszę się, więc tak z łaski swojej możesz mnie wypuścić?
I w tym momencie w pomieszczeniu zgasło światło.
-Co jest?- zapytałam i dorwałam się do drzwi, które się najwidoczniej zatrzasnęły. - No pięknie, to sobie poczekamy.

*3 GODZINY PÓŹNIEJ*

-Nie wal tak w te drzwi i tak nikt nie usłyszy. Widocznie już wszyscy wyszli.- stwierdził Reus
-I Ty to tak spokojnie mówisz? Jak już poszli to będziemy siedzieć tu do rana, rozumiesz? A ja nie mogę tu zostać.
-Spokojnie, przecież Cie nie zjem.
-Nie o to chodzi, moja mama jest chora i ona teraz jest sama w domu, jak jej coś się stanie to..- w oczach stanęły mi łzy.
-Zosia, to nie Twoja wina, ok? To ja przepraszam, zatrzymałem Cię tutaj.
-Dobra nie roztrząsajmy sprawy, po prostu czekajmy aż ktoś przyjdzie co?
-Tak. Masz rację. A wiec może opowiesz mi coś o sobie, skoro mamy już tu razem czekać.
Opowiedziałam mu wszystko, o sobie, o mamie, jakoś tak nie lubię się zwierzać ale chyba było mi to potrzebne.
-Nie jest Ci zimno?- zapytałam
-Co?
-Nie jest Ci zimno? Siedzisz w samym ręczniku.
-No powoli robi się chłodnawo, wiec jeśli się o mnie troszczysz to...- Reus wyciągnął do mnie ręce w geście przytulenia.
-A idź zboczeńcu. Dam Ci swoją bluzę.. Mam gdzieś w torbie ją. Na szczęście wzięłam ją ze sobą.
-Nie sądzisz, że będę w niej wyglądał jak...
-Homoseksualista?
-Właśnie?

-No oczywiście, ze tak. Ale chyba wolisz to niż tu marznąć?
-----------------------------------------------------
Ostatni weekend wakacji:(
Beczę:(
Ale co tam i tak będę tu pisać ha!
To się chyba już nazywa uzależnienie:)
Buziaki:**
Julita